Mijn belevenissen met de rekenaar in 17 jaar

1983, een jaar voor de Orwelliaanse revolutie zou plaatsvinden, bevond ik mij in een benauwd wiskundelokaal omgeven door spaanplaat wanden en plafonds boordevol formaldehyde. Voor ons het technisch vernuft van dat moment, de Commodore 64. het werd een dag om nooit te vergeten. Onze wiskundeleraar, een enthousiast man, zou ons inwijden in de wondere wereld van de computer. Nu had ik mijn hoop niet al te hoog ingezet want deze man had ons al eerder verrast op een diapresentatie met 6×6 cm dia’s en die waren zelfs voor 1983 al veruit obsolete. Prachtige kwaliteit dia’s natuurlijk daar niet van maar zelfs toen was een Hasselblad of Mamya al bijzonder en niet alleen om de prijs maar 6×6 was toen al een bijna uitgestorven foto-formaat.

In de klas stond een soort typemachine met een beeldschermpje en een cassetterecordertje in de toen moderne kleur grijs/bruin.  De leraar gaf aan dat hij ‘even’ een programma’tje zou inladen. Dat dit inladen een half uur duurde wisten wij toen nog niet. Na een half uur deed het ding niets en de leraar werd toch wel zichtbaar wanhopig en probeerde het nog een keer. Het werd voor ons een relaxte les waarin hij uitlegde wat voor wondermachine het wel niet was. Ik was gelijk al sceptisch maar het niet werken van het apparaat werd afgedaan als  ‘nieuwigheid’. De tweede keer inladen mocht echter niet baten en weer weigerde het ding. Het zal u wellicht niet verbazen dat de oproep om vrijwillig mee te doen aan een cursus informatica en een programmeercursus basic bij de meesten van ons nou niet echt veel respons op riep. Dat bleek namelijk het uiteindelijke doel te zijn van deze les. Ik zag mezelf  al uren in een duf lokaal zitten met niet werkende techniek. Ik denk dat toen mijn hekel aan niet werkende apparatuur is geboren. Weer een uur van mijn kostbare tijd verprutst. Wiskunde was toch al niet mijn beste vak.

Een vriend van mij besloot toch de cursus een kans te geven en na heel wat gepruts kon hij zowaar wat programmeren in basic. Na uren en uren prutsen en proberen en foutzoeken werkte zijn programma´tje. Toen ik vroeg hoeveel tijd dat had gekost, kreeg ik een wat chagrijnige blik en het antwoord: ´Wat maakt dat nou uit, het werkt toch?´ ik kreeg al een donkerbruin vermoeden dat de techniek geen werk uit handen had genomen maar zoals wel vaker vooral werk had veroorzaakt. Begrijp me goed, natuurlijk heeft techniek de mensheid veelal vooruit gebracht maar dit is vrijwel nooit zonder offers van de kant van de mens gegaan. Die offers waren het achteraf vaak wel waard maar dergelijke inschattingen konden meestal pas achteraf gemaakt worden. (Denk aan de belevenissen van het echtpaar Marie, ik hoop niet dat ze ooit kinderen hebben gekregen). Ik besloot nog maar een paar jaar te wachten totdat anderen het programmeerwerk voor mij gedaan hadden. Dat leek me beter. Zeker na een tv-uitzending gezien te hebben waarbij men via de radio een programma in basic doorzond. Dat kon je dan opnemen en als je dan mazzel had, dan werkte het. Echter de radiokwaliteit was niet denderend en de opname-apparatuur ook niet dus als het niet werkte, dan kon je op teletekst (als je dat had in 1983, teletekst kwam namelijk in 1980 op de nationale tv) nakijken waar de fout zat. Regels lang codezoeken zag ik niet zo zitten dus ik besloot nog even te wachten.

Een paar jaar later, in 1987, zat ik in weer een duf, benauwd lokaal achter een Tulip pc, een 8088 als ik me goed herinner. het was de tijd van MS-DOS (het enige echt goede product wat MS ooit heeft afgeleverd) Wordperfect 5.0, DBaseIII en ik kan die functietoetsen nu nog dromen. CTRL-F8, F10, Shift F7, ALT F3 et cetera. Men was in de Silicon Valley ondertussen wat verder gekomen en wij hadden zowaar een netwerk van computers op onze school. En een grote netwerkprinter, een Fujitsu. Daar moest zo´n beetje de hele school op printen en omdat het een matrixprinter was, was meestal het printlint zo´n beetje doorzichtig en het papier van het merk verbeterd pleepapier waar je ook doorheen kon kijken. En natuurlijk het fantastische tractorfeed aan de zijkant. Eindeloos scheurplezier leverde dat op.

  • wordt vervolgd –

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *