Een inktzwarte hemel

© Photo by Henkkay

Een inktzwarte hemel
vormt mijn perspectief
Ik kijk naar de einder
En zie de troosteloosheid
van ons bestaan

Als ik met mijn ogen de duisternis doorklief
Is er bijna niets wat ik zie
Zware wolken drijven voorbij
Zie ze gaan ‘under a dark black sky’
Leven in een waan

Op een kruispunt in mijn duister sta jij
Een lichtpunt, helder stralend
Als enige troost in een lege vallei
Spontaan maar nooit voldaan
Ach, bleef je maar hier bij mij
Maar zoals zo vaak
Moest ook jij weer gaan

De gedachte aan je lach, je geluid, je gezicht
Doet me bijna stikken
Ik wou dat je hier was
Ik stel me voor dat je naast me ligt
Ik zie je voor me maar je bent er niet
Wat een vreugdeloze toestand
Onbeschrijfbaar is het verdriet

In mijn dromen zie ik je slapen
in alle rust
Mijn liefde voor jou is als scharlaken
Diep, rood en intensief
Ik zou niets liever willen
Dan naast je ontwaken
Dat je me wakker kust
Bedankt dat je er was, mijn lief.