Een stronk, twee tegels
Eens een ogenschijnlijk onverwoestbaar stuk hout, nu snippers in mijn GFT.
Hij gaf zich niet snel gewonnen maar ook aan een doorgegroeide struik komt een keer een eind.
Zijn broer heeft nog een paar dagen langer te leven maar bevindt zich nu in een zware strijd. Een strijd die hij gaat verliezen maar daarvan weet hij nog niets. Hij houdt zich sterk, het is nog niet zijn tijd.
Hij claimt zijn geboortegrond en zoals het een sterke vent betaamt, geeft hij zich langzaam, splinter voor splinter. Hij is van het goedgesneden type, hij geeft geen krimp en bepaalt zelf wanneer hij wijkt of bezwijkt.