Hondekoppen nostalgie
In de jaren negentig van de vorige eeuw reed de NS nog met de zogenaamde ‘Hondekoppen’ op het traject Zwolle – Emmen. In die tijd, toen het reizen met de NS nog wel eens een avontuur was, wilde het materieel nog wel eens weigeren. Niet zo verwonderlijk, het materieel, luisterend naar de iconische NS-naam Mat. ‘54 was tenslotte ook al bijna 50 jaar oud. Dat kon dan wel eens tot bijzondere conversaties leiden over de boordintercom tussen de ‘meester’ en de conducteur en/of de passagiers.
Verstaanbaarheid intercom
Na een onverstaanbaar gemurmel over de geluidsinstallatie van de afgeschreven trein riep de conducteur (met lang haar tot op de schouders) de machinist op: “Meester, welk station riep u om, het was niet te verstaan”. De Meester antwoordde gevat in onvervalst Sallands over de ineens kraakheldere boordintercom: “Dan muj dat lange hoar es uut de oorn haaln.”
Hij doet het niet
Op een gegeven moment op een prachtige zomeravond stonden we met de trein eens lange tijd stil op station Ommen op weg naar Emmen. Iedereen vroeg zich af wat er aan de hand was. Op de vraag van de conducteur wat er aan de hand was, antwoordde de meester: “ij dut nie.” Vervolgens zagen we hem over het perron naar de andere kant van de trein lopen. Ineens reed de trein de verkeerde kant op. Mensen in paniek. De meester opnieuw over de intercom: “Ij dut ut weer. Rustig maar luu, wie goat niet noar Zwolle.” De machinist liep vervolgens weer rustig langs de trein, stapte weer in en daar gingen we weer.
‘Snelle machinist’
Zoals gewoonlijk in Zwolle werd de start van de trein vooraf gegaan door een mededeling van de machinist: “Voor u zal vandaag gaan rijden de snelste machinist van het rayon Zwolle. U kunt rekenen op een voorspoedige reis.” We waren het station nog niet uit of we hoorden drie belletjes van de ATB en bats, de trein ging vol op de rem. Zelfs de snelste machinist van Zwolle kon niet op tegen een rood sein. Toen we daarna wel konden rijden, gingen we met de maximum snelheid van 140 km per uur over het spoor en was ik serieus bang dat we op de wissel bij Mariënberg zouden ontsporen. Zo hard knalde de sneltrein daar over de wissel.
Bijzondere wissel
De sneltrein die bij Mariënberg altijd over de wissel ging, was sowieso een belevenis. Menigeen die op het balkon stond en zich niet goed vasthield, kon lelijk ten val komen als de sneltrein daar met hoge snelheid van spoor veranderde. Zo stond ik eens met de racefiets bij de overgang te wachten toen ik ineens iemand voor de ruiten van het balkon langs naar de grond zag verdwijnen.