Weemoedig mooi weer

© Photo by Henkkay

In lang vervlogen dagen droomde ik van een baan in de buitenlucht. Zittend in een klaslokaal met hoge muren stelde ik me altijd blauwe luchten en witte wolken voor. De romanticus in mij was geboren.

Natuurlijk wist ik dat er ook kou, regen en sneeuw buiten waren en dat die minstens zoveel tijd kregen als het prachtige, zonnige weer uit mijn dromen.

Toch bekruipt me nog steeds zodra ik de zon buiten zie schijnen dat gevoel van toen. Waarom zit ik toch altijd binnen met mooi weer? Zou een baan buiten toch beter zijn geweest?

Bij regen en kou draai ik om als een blad aan de boom. Lekker behaaglijk binnen, geen kou en nattigheid. Wat ben ik dan blij dat ik nooit voor een ‘buiten’ baan heb gekozen. Bij een kop hete chocomelk tel ik mijn zegeningen.

Tot het moment dat de zon weer gaat schijnen….